Mleko się rozlało

No i sprawa się rypła. Pisałam w poprzednich postach o tym, 
 że w moim życiu zajdą pewne zmiany....
Hmmm
- nie, nie jestem w ciąży
- nie, nie zostanę babcią
- nie, to nie ja wygrałam miliony w totka

Zobligowana przez moich przyszłych przełożonych milczałam jak zaklęta, 
że DOSTAŁAM AWANS  :)  juhu :) hura:)   

Chciałam by w odpowiednim czasie informacje o moim przeniesieniu, przekazał mój kierownik do mojego bezpośredniego przełożonego i dalej (masło maślane, ale wiadomo o co kaman).
Niestety jedna pani wypatrzyła gdzieś coś w dokumentach i .... poszła informacja w świat. Rozprzestrzeniła się niczym malaria. Pani gratuluję. Powinna pracować w jakiejś telewizji.

Nie spodziewałam się tak miłej reakcji ze strony współpracowników i moich koleżanek. Miękko zrobiło mi się na sercu. Kilka razy usłyszałam: "będzie mi Ciebie brakować" i wiem, że to było szczere. Wszyscy mi gratulują. 
Koleżanki pytają :

-".... z kim będę teraz rozmawiać o drutach..."

-"... z kim będę rozmawiać o torebkach..."

-".... kto nam teraz będzie paplać..."  (a paplać potrafię)


To bardzo miłe. Zatkało mnie i jestem mile zaskoczona. Może nie jesteśmy jakimiś super przyjaciółkami, ale koleżankami z pracy. Lubimy się. Razem spędzamy pół dnia. Dużo o sobie wiemy.  One zawsze gdzieś tam były. Gdy moje życie weszło w zakręty i było mi ciężko - też były. A teraz cieszą się razem ze mną.
Jeszcze trochę pobędę z moimi koleżankami, bo do końca marca. Potem już inny świat, inni ludzie, inne obowiązki...
Wiem, że wszystko ogarnę i będę się starać. Boję się tylko, żebym czegoś nie "palnęła", bo ja niestety tak mam; najpierw "palnę" potem myślę. 
Muszę poskromić swój temperament, spontaniczność i codzienny luzik.
Ale uśmiechać się zamierzam tak jak zawsze :).
Dziękuję wszystkim za miłe słowa.